Zondag gingen we voor de derde keer bewegen bij Mini Motus. Deze keer deed Otis een powerdut van twintig minuten in de auto. Ik vreesde een beetje voor een grumpy baby, maar dat viel best mee! Eenmaal binnen deed hij zijn oogjes open en wist hij snel waar hij was. Ik haalde hem uit de maxicosi en hij was meteen superenthousiast.
Er volgde, zoals altijd, eerst een stukje theorie. Vandaag lag de focus op de spinale galantreflex, een reflex waar baby’s mee geboren worden. Wanneer een baby op de buik op de onderarm wordt gelegd en er met de achterkant van een potlood aan één kant van de ruggengraat een lijn omlaag wordt getrokken, zal de heup aan de kant welke gestimuleerd wordt, ongeveer 45 graden naar buiten bewegen. Wanneer je deze stimulans symmetrisch uitvoert gaat de baby plassen. Tussen de drie en de negen maanden verdwijnt de reflex. bij sommige kindjes blijft de reflex aanwezig en kunnen er later heel wat gevolgen zijn, bvb: scheefgroei, moeilijk kunnen stilzitten en de zindelijkheid die moeizaam loopt.
Er werden enkele oefeningen uitgelegd waarbij de kindjes hun heupen moeten bewegen door te wiebelen. Otis vindt het niet erg om kort even te wiebelen, maar gaat dan liever iets anders doen. De wiebeloefeningen voelen voor hem niet helemaal veilig aan, denk ik. Maar er was genoeg voorhanden om dan weer andere dingen te oefenen, zoals klauteren, rechtstaan, squatten, klimmen,…
Otis kan ondertussen al stevig rechtop staan en heeft geen steun meer nodig. Enkele dagen geleden zette hij zelfs voor het eerst drie stapjes zonder steun. Maar daar blijft het voorlopig bij. Het stappen hebben we zondag verder geoefend door hem te laten squatten en hem kleine afstandjes van één stapje te laten doen. Ook het loopfietsje vond hij heel leuk, ook al is hij hier nog nét te klein voor.
Het uurtje was precies snel om deze keer. We hadden nog niet alles ontdekt dat klaargezet was. Het lesje eindigde ook vandaag weer met bellenpret!
We hebben nu drie lessen gedaan, telkens met een week ertussen. Elke week zag de zaal er anders uit en was er een nieuwe focus. Dat is superfijn en leerrijk! Otis is een bijna-peuter die heel goed en snel ontwikkelt, hij behaalt vlotjes alle motorische mijlpalen. Dus ik ga zeker nog terugkomen naar Mini Motus, maar niet zo snel achter elkaar. Dat lijkt me voor Otis niet nodig. Ik kan me voorstellen dat ik het wél zou doen als hij motorisch gezien wat extra stimulans zou nodig hebben. In de toekomst ga ik zéker nog wat losse lesjes boeken en ook de open spelmomenten spreken me aan, dan kan ik met beide kindjes komen. Win win! Bo doet ook kinderkampjes, ontbijtjes, organiseert kinderfeestjes en runt een webshopje. Ik heb het idee dat er in de toekomst nog heel wat leuke concepten zitten aan te komen. Dussss ik ga Mini Motus zeker goed in het oog blijven houden! You should too 😉
Comments