Vorige zondag gingen Otis en ik opnieuw langs bij Mini Motus. Hij had, net als vorige week, een dutje gedaan van 7.30u tot 8.30u waardoor hij weer uitgerust aan het lesje van 09.00u kon beginnen. Bij het binnenkomen, zag ik al meteen herkenning in zijn oogjes. Vorige keer bleef hij best lang aan mij ‘plakken’ voordat hij ging ontdekken. Maar deze keer had hij daar helemaal geen nood aan. Hij was meteen op zijn gemak en ging heel zelfverzekerd in zijn eentje al op ontdekking.
De focus lag tijdens dit lesje op ‘evenwicht’. De kindjes werden uitgedaagd om te gaan balanceren: op een parcours, in de wiebelton, op een wiebelplatformpje,… Naast de motorische vaardigheden, heeft een kindje ook een evenwichtsgevoel nodig om te wereld te gaan ontdekken. Dit leert hij -letterlijk- met vallen en opstaan. Zo worden de spiertjes in het hele lichaam opgespannen en wordt de romp sterker. Dat is onder andere nodig om zich te kunnen rechttrekken, te blijven staan en te leren stappen. Otis kan zich al vlotjes rechttrekken en blijft ook al best lang zonder steun staan. Het volgende stapje is alleen leren stappen, want stappen met steun lukt ook al aardig. Thuis oefenen we dat met de ‘My First van Scoot & Ride’! Dit kochten we vorige kerst trouwens ook aan bij Mini Motus en komt nu dus ook voor Otis van pas.
Na het theorie-momentje konden we op ontdekking gaan. Ik zeg ‘we’, maar ik bedoel ‘ik’ want Otis was al lang vertrokken. De sensorische ballen waren, net als vorige week, een grote motivatie om alles te gaan ontdekken. Zo deed hij enkele parcoursen, klom hij op trapjes en ontdekte de pikler (een beetje spannend voor mama wel). De wiebelton en het wiebelplatform vond hij ook wel leuk.
Bo kwam wat tips geven om het stappen te stimuleren. Zo zette ze bijvoorbeeld verschillende blokken in verschillende hoogtes neer rond Otis. Op de blokken lag een speelgoedje. Het was de bedoeling dat hij al staande de speeltjes zou pakken. De blokken stonden eerst dicht bij elkaar en werden dan telkens een stukje verder uit elkaar gezet. Zo leert hij dat hij niet perse eerst moet gaan kruipen of gaan zitten om bij het speelgoedje te komen. Deze oefening sluit aan bij de zone van de naaste ontwikkeling: iets doen wat je nét niet op eigen kracht kan. Op deze manier kom je dan tot leren. Dit is ook iets dat we thuis gemakkelijk kunnen oefenen!
Na een uurtje pakte ik Otis op en begon hij onmiddellijk naar de bellenblazer te wijzen. Hij wist wat er ging gebeuren: bellenpret! Toch echt een top-eindactiviteit want dat is voor de kindjes heel herkenbaar (als in: de les is gedaan) en gewoon ook superleuk om die dansende belletjes proberen te pakken. Er volgde nog een rijstwafeltje en dan was het tijd om naar huis te gaan.
Ik ging weer met een fijn gevoel en handige tips naar huis en Otis zag er ook heel ontspannen en vrolijk uit! Alleen maar positieve vibes! 💛
Kommentare